De april/meistaking. Het grootste massale volksverzet dat we ooit hebben gezien in de geschiedenis van een oorlog in Europa. Honderdduizenden stakers. En dat begon allemaal bij Stork in Hengelo. Binnen een uur lagen alle machines stil. Maar het antwoord van de Duitsers was snoeihard. Er moesten doden vallen en al snel reden de Duitsers al schietend door Hengelo. Jan Berend Vlam van metaalbedrijf Dikkers in Hengelo was één van de initiatiefnemers van de staking. De zoon en kleinzoon van Vlam vertellen zijn verhaal.
Hoewel Enschede op dinsdag 1 april is bevrijd, vinden in de stad nog steeds gevechten plaats. De Engelse legerpredikant Skinner beleeft onwezenlijke momenten, schrijft hij in zijn logboek. ‘Halverwege de hoofdstraat (de Hengelosestraat) werd er van beide zijden plotseling gevuurd, waarop ik een zaak in dook om er dekking te zoeken. Het was een kapperszaak. Daar heb ik mijn haar laten knippen, terwijl ik wachtte tot het wat rustiger was geworden. Pas later besefte ik dat het toch wel wat ongewoon was je haar te laten knippen, terwijl buiten zoiets als een gevecht plaatsvond.’ De Britten slagen erin om al rond 14.15 uur ook Hengelo in te nemen. Een grote feestvierende menigte in het centrum maakt het de troepen moeilijk om hun taak uit te voeren en de laatste Duitsers in te rekenen. Het lijkt wel Brussel in het klein, roepen de bevrijders. Daarna is Borne aan de beurt. De Canadezen concentreren zich verderop in Twente op het oversteken van het Twentekanaal bij Goor en Delden. Het Lake Superior Regiment zet via de flank met stormboten een directe aanval in op de sluis bij Wiene. Het duurt langer dan gedacht, omdat de boten over een open landschap en een steile kanaaldijk moeten worden getild. Maar als de Canadese militairen in de late avond eenmaal op het water zijn, boeken ze snel vooruitgang. Samen met twee andere pelotons slagen ze er ‘s nachts in om de sluis op de Duitsers te veroveren.
