Derk Jan te Rietstap is twee maanden na de bevrijding van Nederland geboren in Kloosterhaar. Hij wordt vernoemd naar zijn vader, maar zal hem nooit leren kennen. Derk Jan senior is twee maanden voor de bevrijding gefusilleerd. Derk Jan heeft de sjaal nog die zijn vader droeg toen hij werd vermoord door Duitsers. Het kogelgat is zichtbaar op de plek waar zijn vader dodelijk werd getroffen. Dankzij een dagboek dat zijn moeder bijhield nadat zijn vader werd weggehaald, kent hij zijn vader toch heel goed. Derk Jan te Rietstap vertelt onder meer over het dagboek en de impact die de dood van zijn vader had op het gezin.
Familiedrama in Kloosterhaar
Balkbrug, Dedemsvaart
De Canadezen bouwen met bulldozers een provisorische dam over de vernietigde brug over de Aa bij Wierden. Ze slagen er desondanks niet in om het dorp te bereiken. Daarom wordt de hulp van Typhoon jachtbommenwerpers ingeroepen, die deze middag aanvallen uitvoeren op de Duitse kanonnen in Wierden en de buurtschap het Zuidbroek. Twee Wierdenaren sluipen naar de Canadese linies met het verzoek tot een staakt-het-vuren zodat bewoners de gelegenheid krijgen het oorlogsgebied te ontvluchten. Dat gebeurt, want ook de Duitsers lassen een gevechtspauze in. Vanuit de andere richting lukt het de Canadezen om van Daarle via Hoge Hexel door te stoten tot landgoed Den Vossenbosch. Ze naderen Wierden tot op twee kilometer. Elders in de provincie ontdekken de Canadese troepen een graf met de lichamen van tien omgekomen verzetsmensen op het landgoed De Oxerhof. De Duitsers hebben hen kort voor hun vertrek vermoord, doodgemarteld of levend begraven. De handen van de slachtoffers zijn op de rug gebonden, hun lichamen zijn van top tot teen gekneusd. Op weg van het Gelderse Laren naar Holten lukt het de geallieerden de cruciale Schipbeek over te steken ter hoogte van Wippert. Tientallen soldaten laten daarbij het leven, maar de weg naar Holten ligt nu eindelijk open. Veel burgers zijn gevlucht of brengen angstige momenten door in (schuil)kelders. ‘Noe was d’r ’n keer wat te zeen en dan kroept ze thuus in ’n kelder’, is het commentaar van een oude Holtenaar, die voor zijn boerderij op een stoel naar de gevechten zit te kijken.
