
Documentaire over kamp Erika
Kamp Erika in Ommen was tot aan de oorlog een doodgewoon werkkamp. Maar toen de Duitse bezetter het voor het zeggen kreeg veranderde het regime drastisch. Eenieder die zich niet met het beleid van de bezetter kon verenigen, liep het risico in Kamp Erika te worden opgesloten. Het waren dus lang niet alleen onderduikers, verzetslieden of valsemunters die de barakken van binnen te zien kregen. Zo ging het ook met Rikus van Heerde uit Zwolle. In de oorlogsjaren was hij een jonge puber die zich niet bewust was van de risico’s, maar ook zeker niet het gevaar opzocht. Waarom hij in het kamp terecht kwam is hem tot op de dag van vandaag nog een raadsel. Over de verschrikkingen en de ellende die Van Heerde in het kamp meemaakte wil hij eigenlijk niet meer nadenken. Nog steeds kan hij soms nachten wakker liggen door de herinneringen aan die tijd. Maar omdat het verhaal van de Tweede Wereldoorlog té belangrijk is om te vergeten, wil Rikus van Heerde de kijkers van RTV Oost nog een keer meenemen naar de tijd van toen.
Ommen wordt bevrijd. Dat gaat uiteindelijk gemakkelijker dan verwacht. De afgelopen dagen is nog hevig gevochten ten zuiden van de Vecht. Het nabijgelegen Den Ham is al op 6 april bevrijd, maar in de tussengelegen bossen hield de vijand nog stand. In Ommen zelf zouden zich volgens inlichtingen nog 500 Duitsers ophouden. Met zwaar materiaal zetten de Canadezen de aanval in. Over de restanten van de Vechtbrug bereiken ze Ommen, maar ze stuiten er op weinig weerstand. ‘Onze opmars, hoewel snel, was minder snel dan de vijandelijke aftocht’ aldus het dagrapport. De vele ‘onwelkome’ waterwegen vertraagden de bevrijding aanzienlijk. Een stuk zuidelijker valt Raalte in Canadese handen. Een verkenningseenheid van tanks met infanteristen treft een door de vijand verlaten dorp aan. Uiteraard hebben ze de bruggen over het Overijssels Kanaal laten springen. Diverse Canadese eenheden slaan er hun bivak op. Enkele cafés worden gevorderd en er komt een bierhal in de openlucht. Met 27 geslachte Duitse koeien en volop Belgisch bier maken de bevrijders er een gezellig feestje van. Intussen stuit een patrouille onder leiding van luitenant Anderson in de richting van Wijhe ’s avonds op een groep van vijftig Duitse parachutisten. Hun pantserwagen wordt door Duits vuur getroffen. Als de bemanning eruit springt en er twee gewonden blijken te zijn, gaat de luitenant midden op straat staan om met zijn pistoolmitrailleur zijn manschappen een veilig heenkomen in de bermsloot te bieden. Anderson wordt dodelijk getroffen. Een sectie carriers snelt te hulp en brengt de overige soldaten in veiligheid.
